Αγαπημένο μου Taekwondo.

Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη Αγαπημένο μου Taekwondo , πόσα ευχαριστώ θα μπορούσα να σου πω; Η συμβολή σου στην ανάπτυξη της προσωπι...

Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη


Αγαπημένο μου Taekwondo, πόσα ευχαριστώ θα μπορούσα να σου πω; Η συμβολή σου στην ανάπτυξη της προσωπικότητάς μου υπήρξε καταλυτική. Με πήρες από το χέρι και με μεταμόρφωσες από μία φοβισμένη έφηβη σε ένα πλάσμα δυναμικό που ξέρει να μάχεται, να πέφτει κάτω και να σηκώνεται. Με δίδαξες πως δεν πρέπει να δέχομαι μπράβο μόνο για την επιτυχία, αλλά και για τη διαρκή προσπάθεια που δε φέρει το θετικό αποτέλεσμα. Μου έδειξες πως δεν έχει αξία να γίνω παγκόσμια πρωταθλήτρια ούτε να γεμίσω τοίχους με μετάλλια; σημασία έχει να γίνω εγώ ένας πλήρης άνθρωπος, να αισθανθώ μέσα μου την εσωτερική ευδαιμονία.

Αγαπημένο μου Taekwondo,όσο και αν κάποιοι προσπάθησαν να με αποτρέψουν από το να ασχοληθώ μαζί σου, τόσο περισσότερο με έπεισαν πως είσαι το άθλημα που μου ταιριάζει. Και τελικά, επιβεβαιώθηκα: μου χάρισες μερικές από τις ομορφότερες αναμνήσεις της ζωής μου, έβγαλες από μέσα μου τον δυναμισμό που τόσο επίμονα έκρυβα. Μου έδειξες πως ακόμα και αν καταστραφώ, έχω τη δύναμη να ξαναγεννηθώ μέσα από τις στάχτες μου. Μου έδωσες σωματική δύναμη, με αποφόρτιζες από τα άγχη των σχολικών υποχρεώσεων, μου χάρισες τη δυνατότητα να έρχομαι σε επαφή και να αλληλεπιδρώ με άλλους ανθρώπους, αυτή τη χαρά της επικοινωνίας που τόσο μεγάλη ανάγκη έχουμε όλοι οι άνθρωποι.

Αγαπημένο μου Taekwondo, μου έδωσες την ευκαιρία να γυμνάσω το σώμα μου, να θελήσω να γίνω καλύτερη δίχως όμως να κυριευτώ από το άγχος της τελειομανίας. Να αγαπήσω εμένα, δίχως να δίνω σημασία στα λόγια των άλλων.

Αγαπημένο μου Taekwondo, πόσα ευχαριστώ να γράψω; Όσα και να πω λίγα θα είναι. Όταν δε με καταλάβαινε κανείς, η προπόνηση ήταν το καταφύγιό μου, η χαρά μου, η φυγή μου. Ασκούμενη σε εσένα κατάλαβα την αξία της ατομικής προσπάθειας, σύναψα φιλίες, έμαθα να αλλάζω εγώ όταν η κατάσταση δεν αλλάζει.

Για όλα αυτά (και για άλλα πολλά), σε ευχαριστώ…