Ιωάννης Θεοδώρου, «ΓΚΡΕΜΙΣΤΕ ΤΑ ΤΕΙΧΗ»

ΠΡΟΣ : ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ ΤΑΕΚΒΟΝΤΟ Κ. συνάδελφοι προπονητές και δάσκαλοι του Ταεκβοντό με την παρούσα δημοσίευση απευθύνομαι με εκτίμηση...

ΠΡΟΣ : ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ ΤΑΕΚΒΟΝΤΟ

Κ. συνάδελφοι προπονητές και δάσκαλοι του Ταεκβοντό με την παρούσα δημοσίευση απευθύνομαι με εκτίμηση και σεβασμό στον καθένα σας χωριστά γνωρίζοντας τον αγώνα που δίνετε καθημερινά για την ανάπτυξη του αθλήματος μας καθένας με τον τρόπο του , δεν υπάρχουν διαχωριστικέ γραμμές μεταξύ μας καθένας δίνει τον αγώνα του και κάνει προσπάθειά του στο χώρο μας .

Απλά θέλω να θυμίσω:
Πόσες φορές καρδιοχτυπήσατε για την έκβαση ενός αγώνα αθλητή σας ;
Πόσες φορές σηκωθήκατε ξημερώματα να προπονήστε τους αθλητές σας ;
Πόσες φορές αφήσατε την οικογένεια για να είστε κοντά στο σύλλογο και τους αθλητές ;
Πόσες φορές ξενυχτήσατε σκεπτόμενοι το αυριανό πρωτάθλημα ;
Πόσες φορές αδικηθήκατε σε αγώνες ;
Πόσες φορές χρεωθήκατε και απολογηθήκατε για τις αδικίες των αθλητών σας ;
Πόσες φορές στερηθήκατε τον προσωπικό σας χρόνο για την αγάπη σας στο άθλημα και τους αθλητές σας ;
Πόσες φορές … Πόσες φορές … Πόσες φορές … Υπάρχουν πολλές φορές.

 
Πόσες φορές εκτιμήθηκαν όλα αυτά ;
Δεν έχει σημασία πόσα μετάλλια κατακτήσατε , αξίζετε περισσότερα απ΄ότι σας είπαν αν σας το είπαν αλλά δυστυχώς το κατεστημένο δημιούργησε απαλλοτρίωση στις αξίες και ξεχάσαμε ότι διδάσκουμε πολεμικές τέχνες ενώ το πρώτο που μάθαμε είναι να σεβόμαστε τις αξίες και σημαία μας η δικαιοσύνη αλλά στο βωμό της επιβίωσης και του ατομικού συμφέροντος ενισχύσαμε ένα αναξιοκρατικό σύστημα.

Κάποτε ρωτήθηκε ένας Δάσκαλος από ένα μαθητή πως θα διώξω τον φόβο ώστε να είμαι θαρραλέος ; εκείνος απάντησε ότι ταΐζεις αυτό δυναμώνει .
Σήμερα καλούμαστε να αποφασίσουμε τι θα ταΐσουμε περισσότερο τον φόβο η με θάρρος και χωρίς φόβο θα γκρεμίσουμε τα τείχη να περάσουν οι Ολυμπιονίκες μας όπως έκαναν οι αρχαίοι προγονοί μας;

Θυμάμαι πόσο χαρούμενοι ήμασταν όταν ήρθε το χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο του Μιχάλη Μουρούτσου και πολύ υπερήφανοι που ήταν και μοναδικός Ευρωπαίος χρυσός Ολυμπιονίκης και φυσικά υπερήφανοι και για τους άλλους Ολυμπιονίκες μας.
Γεμίσανε οι σύλλογοι με νέους αθλητές ,προπονητές και αθλητές άρχισαν να ονειρεύονται το ίδιο όνειρο που έζησε ο Μιχάλης .

Αλλά το μεγάλο << ΑΛΛΑ >> στη πορεία όπως κάθε φορά έχει καταγράψει η ιστορία ανθρώπους που έδωσαν ακόμη και την ζωή τους για την Ελλάδα χάθηκε το όνομα τους από Γραμματείς και Φαρισαίους και όσοι επέζησαν μπορεί και να δολοφονήθηκαν ,το λέω αυτό γιατί όταν είδα από διοικούντες να μισούν κυριολεκτικά τον χρυσό Ολυμπιονίκη μας ένιωσα αηδία και προσπαθούσα να καταλάβω το γιατί ήθελαν μόνο το κακό του και την απαξίωση του και τότε θυμήθηκα την καταγραφή της ιστορίας μας .

Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να ξανασυμβεί δεν έχουμε ανάγκη κανένα ας σταματήσει η δουλεία και η χειραφέτηση έχουμε τα όπλα μας (γνώσεις ,αγάπη σε αυτό που διδάσκουμε ,δικαιοσύνη και δύναμη θέλησης) φτάνουν αυτά δεν χρειαζόμαστε την υποτέλεια .

Αγαπητοί συνάδελφοι γκρεμίστε τα τείχη Τιμή μου να ηγηθεί το τιμόνι του αθληματός μας ο Μιχάλης Μουρούτσος

• Τιμή μου να υπηρετήσω το άθλημά μου και όχι να εξυπηρετήσω κάποιον.
• Αλλά δικαίωμά μου να ονειρευτώ χωρίς ονειροπαγίδες 

Κύριοι συνάδελφοι ήρθε η στιγμή να δώσετε αξία σε ότι κάνετε στο χέρι σας είναι το μέλλον εσείς αποφασίζετε και να μην γίνουμε συνένοχοι σε απαξιωμένο σύστημα ας κάνουμε την αλλαγή.

Εύχομαι τα καλύτερα για το άθλημα μας και από καρδιάς εύχομαι καλή επιτυχία στους αθλητές και προπονητές της προολυμπιακής μας ομάδας.

 
Με τιμή
Ιωάννης Θεοδώρου

                                                     

Πηγή:  Ioannis Theodorou FB